Śmierć bliskiej osoby jest zawsze ciężka do zniesienia. Każdy człowiek czuje wtedy intensywny ból psychiczny, ale niektóre okoliczności śmierci sprawiają, że jest on jeszcze silniejszy.
Szczególnie wtedy, gdy jest to nagła, niespodziewana śmierć, często w wyniku wypadku albo szybko postępującej choroby. Bywają też takie sytuacje, gdzie jedna osoba jest obwiniana za spowodowanie śmierci innych osób. Takie poczucie winy jest szczególnie ciężkie do zniesienia.
Niezwykle trudne jest również pożegnanie zmarłego dziecka lub rodziców małego dziecka. Ból straty jest też silniejszy, gdy osoba w żałobie była na utrzymaniu zmarłej osoby lub nie otrząsnęła się jeszcze po poprzedniej utracie kogoś bliskiego.
Ciężej również przeżywać żałobę tym osobom, które mają trudności w wyrażaniu własnych uczuć, ponieważ mnogość i intensywność doświadczanych emocji może ich przerastać i powodować trudność w radzeniu sobie z nimi. Dodatkowo takie osoby są częściej wyizolowane społecznie, co staje się przeszkodą w otrzymaniu jakiegokolwiek wsparcia innych w ciężkich chwilach.
Jak pomagać w żałobie ? Bardzo istotne jest, aby pozwolić osobie przeżywającej żałobę mówić o swoich uczuciach. Zazwyczaj wydaje się nam, że to my powinniśmy im mówić, jak wspaniałym człowiekiem była zmarła osoba, żeby zapomnieć o tym, co się stało, wziąć się w garść. Często jednak nie jest to wsparcie, jakiego potrzebują osoby będące w żałobie.
Warto pamiętać, że potrzebują one czasu, aby się otworzyć i powiedzieć o własnych uczuciach. Dlatego nie należy mieć im za złe, że od początku nie opowiadają chętnie o własnym bólu. Często na początku najważniejsza jest dla nich sama nasza obecność.
Należy osobie w żałobie pozwolić powiedzieć, jak bardzo jej źle, jak ogromny czuje ból, jak bardzo jest nieszczęśliwa. Często też żałoba wiąże się z poczuciem winy, że czegoś nie dopilnowała w związku ze śmiercią bliskiej osoby. O tym również należy pozwolić jej mówić i wysłuchać ze zrozumieniem, bez natychmiastowych zapewnień, że to bzdura i że nie wolno tak myśleć.
Bardzo ważne, abyśmy zapewnili jej czas i przestrzeń na wyrażenie własnego bólu. Nasze usilne starania, aby jak najszybciej zapomnieć, wrócić do normalnego trybu dnia, w pierwszych tygodniach żałoby nie będą niestety dla niej pomocne.
Czasem też osoby w żałobie intensywnie myślą o własnej przemijalności, braku sensu życia. Dzieje się tak dlatego, że śmierć bliskich na nowo konfrontuje nas z nieuchronnością własnej śmierci.
Wiele osób w takim momencie początkowo niechętnie przyjmuje pomoc, dlatego nie warto zrażać się od razu. Należy być cierpliwym i powiedzieć, że jesteśmy gotowi z taką osobą porozmawiać, jeśli tego zapragnie.
Trzeba też przyznać, że słuchanie osoby w intensywnej żałobie nie jest łatwe. Jesteśmy bowiem w kontakcie z osobą, która czuje się nieszczęśliwa i mówi rzeczy na tyle bolesne, że sami możemy mieć trudność w poradzeniu sobie z emocjami, jakie w nas wzbudza.
Warto jednak powstrzymywać się od dawania „złotych” rad. Wcale nie trzeba mówić czegokolwiek tylko dlatego, że usłyszeliśmy rzeczy niewygodne. Staraj się nie przerywać, ale dać swobodę i czas na wypowiedzenie tego, co czuje ta osoba. Postaraj się zrozumieć jej uczucia.